Ծնվում է մի մարդ և նա պետք է
ամբողջ կյանքը Աստծո հետ քայլի անապատով...Դժվար ու ծանր է անցնում նրա
կյանքը... Երբ կյանքի վերջում այդ մարդը ետ է նայում իր ոտնահետքերին, ասում
է Աստծուն. -Ասա Տեր' ինչու, երբ ես լավ եմ եղել, ավազի վրա երկու զույգ
ոտնահետք է, դու ինձ հետ ես եղել, իսկ երբ վատեմ եղել, մի զույգ
ոտնահետք է?... Աստված ասաց. -ափսոս որ դու չգիտես, որ երբ վատ ես եղել, ես
քեզ տարել եմ ձեռքերիս վրա...
Թող որ ամենակարողը միշտ ուղեկից լինի ձեզ և
երբ տեղներտ նեղ լինի, թող առնի իր գիրկը...
Комментариев нет:
Отправить комментарий