Հանգիստ ու խաղաղ քնած էր քաղաքն իմ հարազատ ...
Բայց անքուն էի ես , ու օրը արդեն լուսանում էր ...
Հոգնել էի ուժեղ լինելուց , կամ ավելի ճիշտ ուժեղ երևալուց ..
Աչքեր էի ուզում տեսնել բարի , որ նրանք գոնե ինձ մխիթարեին ,
ԵՎ շուրթեր կուզուի տեսնել ես , որ գեթ մեկ անգամ կարողանային սեր խոստովանել , միայն թե անկեղծ ....
Комментариев нет:
Отправить комментарий