Քո էությունը , իմ գոյությունն է ...Ես ապրում եմ անշնչացած առարկայի նման երբ դու հեռու ես .. Երբ հեռու ես ` լույսն մութ է դառնում , երբ հեռու ես ` արևն այլևս չի ջերմացնում ... Ներիր ինձ ես քո ում իմ հեռավորության պատճառով մեղքեր եմ բարդում , ես քեզ եմ մեղադրում ... իզուր .. տես հիմա լռում եմ , որ դու չլսես ու ինձ չխղճաս ... բայց երբ հեռու ես ապրել չի ստացվում հավատա ... Ավելի լավ է դու հեռու լինես , ու ես գիտակցեմ որ դու չես սիրում , իսկ սրտիս բուժումը ես մի կերպ կգտնեմ ... խափելով սրտիս ... Բայց երբ հեռու ես , ես խղճում եմ ինձ , ես դառնում եմ իր ` անշունչ առարկա ... Եվ երբ փորձում եմ շնչել , օդը սառում է , ու ես խեղդվում եմ ....
Комментариев нет:
Отправить комментарий