Ինձ թվում էր թե քո սերը պետք է տար ինձ թևեր , բայց հիմա հասկանում եմ որ ընկել եմ ավելի ներքև ... Քո սերը , որ թանկ էր ամենից , հիմա ցավ է լցնում իմ հոգում ... Գիտակցում եմ որ ես ապրել եմ քեզանով ու իզուր ... Մերթ շնչել եմ սառը օդը ` գիշերով , ու ցրտից արցունքներս սառչել են ... Քո խորը ու անեզր աչքերում ես փնտրել եմ իմ լույսը խավարում ...Կամ թե ինչու եմ թաքուն լացել մանկան պես բարձր ճիչով , չեմ գիտակցել որ իզուր ... Հանդիպելիս էլ լռել եմ ու անկեղծ չգիտեմ թե ինչու ... Լռել որ երևի թե լսեմ լռությունը այդ խորհրդավոր , որ հաճախ ավելին է ասում ` հեգնելով ... Ես ապրել եմ քեզանով , քո հրաշք դարչնագույն աչքերի փայլով ... Ախ իզուր ....
Комментариев нет:
Отправить комментарий