Քո այդքան իրական , բայց և այնպես անիրական հայացքը միշտ էլ փոթորկել է հոգուս լարերը .. Լուսաբացս ամեն անգամ դիմավորել եմ հիշելով քեզ , քո հետ այդքան անիրական թվացող երջանկությանն եմ սպասել ... Լուռ արտասանել եմ տխուր բառեր , որ արտահայտվեմ ու սիրտս չպատռվի ցավից ... Աստված իմ որքան եմ սիրել քեզ ... Ես դողացել եմ անպատասխան սիրո ցավից , անջատել եմ ուղեղս որ անջատվեմ քեզնից ... Խենթ հուզմունքով պատվել եմ , ու խեղդվել քեզ տեսնելիս .. Գիշերները լռությամբ դիմավորել եմ առավոտս , որ կարծես թվացել է նորից գիշեր .. Դուրս եմ եկել փողոց ու լուռ քայլել եմ , արցունքներս թափելով անվերջ .. Ես սիրել եմ , բայց լռել եմ ....
Комментариев нет:
Отправить комментарий