Ով սերտ կպահպանի , եթե սիրտտ անվերջ լռում է ու չի թողնում որ դու ասես << Ես սիրում եմ քեզ >> ... Մի թե հետո քո կողքին լինելու է քո մենությունը , կամ գուցե ուրիշին ես տեսնում կողքիտ ... Վաղուց էլ չեմ սպասում քո զանգին , կամ այն որ դու ինձ կհիշես .. Դժվար էր , հաճախ եմ տառապել քո փոխարեն , բայց չէ որ ես քեզ երբեք չեմ ասել որ սիրում եմ , ու երևի երբեք չկարողանամ ասել , հիմա ուղակի ես հեռանում եմ , չնայած երբեք էլ միասին չենք եղել , թողնում եմ քեզ քո իսկ ստեղծած մենության մեջ ... Գիտես հաճախ եմ հիշում մեր խենթ օրերը , որոնք դժվար թե վերադառնան .. Իսկ հիմա օր օրի ավելի եմ հասկանում , որ ամեն ինչ անցել է , ինձ թվում է քո սերը վաղուց հեռացել է ... Եթե այն քեզ հետ լիներ գուցե և մի փոքրիկ ուշադրության արժանացնեիր ինձ ... Հիմա ես էլ չեմ հասկանում թե ինչու եմ այսքան մտածում այս մասին , դու երբեք չես ասել որ սիրում ես ինձ ... Ու դա նորից խոցում է հոգիս ... Ափսոս ... Ես միշտ երազել եմ լսել քեզանից այդ բառերը ... Երևի օտար եմ արդեն քեզ համար ... Ավելի լավ է այսպես , ես զգում եմ ցավ ` հիմա ... Բայց հետո ` դժվար թե ....
Комментариев нет:
Отправить комментарий