Էլ չեմ տեսնում ժպտացող աչքեր ...
Անկեղծ ասաց հիմա ուզում եմ արտահայտվել ... Հաճախ զբոսնելով ես նկատում էի մի բան որ սկսեց ինձ տանջել ... այլևս չեմ տեսնում ժպտացող աչքեր .. միթե բոլորի կյանքում ինչ որ մի պահ է երբ իրոք ժպտալու առիթ չկա կամել այսպես ասած ճակատագիրը երես է տեքել բոլորից , այլևս չկան ժպիտներ , չկա ոչինչ մի տեսակ դատարկություն է ամենուր ... մի գուցե եղանակն է պատճառը , որը ամեն րոպե փոխվում է , մի օր արևը շողում է հաջորդ օրը ուղակի անհետանում , չնայած այսինչ եմ խոսում , ինչպես կարող է անհետանալ մարդկանց աչքերի փայլը այդ նույն պատճառով.. ու մի անգամից բոլորինը , կամ էլ ինձ հետ ինչ - որ բան այն չէ . բայց ոչ ես ախր համոզված բոլորի մոտ այս նույն թախիծն է , իսկ ինչպես կարելի է այն անվանել մի գուցե ուղակի տենդ , տխրության տենդ այո ... սպասում եմ երևի այն պահին որ էլի կտեսնեմ փայլող աչքեր ... իսկ գուցե ինձ չեն հանդիպում դրանք , իսկ գուցե ես այդպիսին չեմ տեսնում մարդկանց ու աշխարհընկալումն է ինձ մոտ փոխվել ... չէ չէ չէ ... ես չեմ տեսնում ժպտացող աչքեր .... կարոտել եմ կարոտել եմ ժպտացեք աչքեր , ու անվերջ փայլեք ..
Комментариев нет:
Отправить комментарий