0 Ատում եմ ՝ երբ ինձ ասում ես գնա ...

Երբ  ինչ-որ  մեկին ասում  ես  գնա - հասկանում  ես որ  կրկին  մնում  ես մենակ , հասկանում  ես  որ  միլիարդներից  էլ  անկարող  ես  դու  գտնել  նրան ... Կամ  էլ  կգտնես  ավելի  լավին , բայց  ոչ  հարազատ , ոչ  էլ  սիրելի ... Երբ  ինչ-որ  մեկին  ասում  ես  գնա , քեզնից  գնում  է  քո  մի մասնիկը , քո  կյանքից  մի  էջ  - նորից  պոկում  ես , նորից  շպրտում ... Բացում  ես  նոր  էջ նորից  վերնագրում  , նորից  ափսոսում  , ու  հիասթափվում ... Ես  ոնց եմ  ատում  , երբ  ինձ  ասում  են  - գնա , դե գնա ... Ինչպես  հեռանաս  երբ  հուշեր  դարձաց  երջանկությունը  ավելի  ուժեղ  է  քեզ ներսից  խեղդում  , քան  քեզ  նոր  սպասվող  ցավը  կարոտի ...