Ինչ-որ մի բան միշտ պակաս է, ինչ-որ մի բան միշտ կիսատ է, միշտ չի բավարարում ներքին հոգեվիճակս...Նույնիսկ որոշակի երջանիկ պահերին, որ ունենում եմ, միշտ այցելում է Քեզ չունենալու միտքը, որը երջանիկ վայրկյան տևած ժպիտներիս լուռ սառնություն է հաղորդում...«Քեզ չունենալու» միտքը...այն այնքա՜ն անտանելի է..
Комментариев нет:
Отправить комментарий