Ամենասարսափելին այն է երբ կորցնում ես հարազատիտ , իսկ ամենացավալին այն է , որ էլ երբեք , երբեք չես կարողանա տեսնել թե նա ինչպես է ժպտում , ինչպես է արտասանում անունդ , էլ երբեք չես կարողանա ամուր գրկել նրան , կամ էլ զգալ նրա ներկայությունը ....
Մեծ հիասթափություն եմ ապրում երբ տեսնում եմ մարդկանց որոնք շատ հպարտ ու ինքնավստահ են և նույնիսկ լսելով ճիշտը իրենց մասին , նեղանում են ...
Ես ուզում եմ մոռանալ քեզ , մի գուցե երազներում էլ չայցելես ինձ ...
Մի կողմից ինձ միևնույն ես դարցել , մի կողմից էլ սիրտս ցավում է , ինչպես հասկանամ ՞ ....
Ես գիտեմ թե մենք ով ենք միմիանց համար , բայց չէ որ մենք իրար հետ երջանիկ ենք , իսկ առանց իրար , տառապում ենք ....
Комментариев нет:
Отправить комментарий