.jpg)
Կամաց - կամաց ու տաքուն արտասվում եմ , ու թաքցնում եմ արցունքներս , առանց ձայնի , առանց հեկեկալու , առանց կարոտի , սիրո , զգացմունքների , ու առանց հույզերի մեջս սպանելով ինքս ինձ ... Արտասվում եմ խեղդելով իմ մեջ կուտակած ու ամուր պահած այն ուժգին ցավերը , որ ամեն անգամ թաքցրել եմ ժպտալով ... ու զգում եմ որ այլևս այն չեմ ինչ առաջ էի , այնպիսին չեմ ինչպիսին տեսնում էիք ինձ , ու այն չի մեջս ինչ եղել էր... Ես նկատում էի հիմա , թե որքան էր փոխվել իմ հոգին , իմ մեջ մահացել էր այն , այնքան լուռ ու թաքուն ... Ու ես նմանվել էի անսիրտ , ու գեղեցիկ մի էակի , որը արտաքնապես փայլում էր , իսկ ներսից դատարկ ու մռայլ էր .... ես կորցրել էի ինձ , ու էլ չէի գտնում ...
Комментариев нет:
Отправить комментарий