четверг, 5 апреля 2012 г.

0 Մի լքիր ...



Հիմա  մոդայիկ է  դարձել  ասելը ... «  Հեռացիր  , եթե  սիրում  է  կգա...»  , « Հեռացիր  , ու  փորձիր  մոռանալ   ընդմիշտ » , իսկ  մի թե  երբ  սիրում  ես  կարող  ես  հենց  այնպես թողնել հեռանալ ու մոռանալ  ... իհարկե  ոչ ...  եթե  սիրում  ես՝ պետք  է մնաս  ,  եթե  սիրում  ես  ՝ պետք  է  պայքարես ,  թեկուզ  անպատասխան  սիրուց  դու  տանջվես ... Բայց գոնե  հետո  , ինքտ  քեզ չես  մեղադրի,  թե  ինչու  ինքտ  քեզ  դու  ցավ  բերեցիր ... Մի  գուցե  անորոշությունն  ավելի լավ  է  ,  երբ  ամենից  անտեղյակ  ես , երբ  չգիտես  սիրում  է  նա  , թե  չի  սիրի  քեզ  երբեք ... Բայց  հաճախ  ավելի  ես  տանջվում ... Երբ  չգիտես  դու  ոչինչ ... Ու  ավելի  դժվար  է  դառնում  , երբ  տեսնում  ես  նրան  ,  նրա  սև  աչքերը ,  նրա  ժպիտը  ու  չգիտես  ում  են  դրանք  հասցեագրված ... Երբ  սիրում  ես « Մի  լքիր ,  երբեք » .... Խնդրում եմ ...
                                                           Հեղ.՝ Գոհար

Комментариев нет:

Отправить комментарий